挽wǎn大dà宗zōng伯bó吳wú巒luán徲tí先xiān生shēng--張zhāng煌huáng言yán
冰bīng棱léng玉yù尺chǐ倚yǐ容róng臺(tái)tái,,一yī片piàn孤gū忠zhōng天tiān地dì哀āi。。儼yǎn爾ěr須xū眉méi留liú四sì皓hào,,黯àn然rán慧huì孛bèi入rù三sān臺(tái)tái。。
引yǐn年nián難nán遂suì懸xuán車chē去qù,,逐zhú日rì徒tú悲bēi化huà杖zhàng回huí!!深shēn負(fù)fù先xiān生shēng歸guī骨gǔ望wàng,,吳wú江jiāng楓fēng冷lěng鶴hè還hái來lái。。
挽大宗伯吳巒徲先生。明代。張煌言。 冰棱玉尺倚容臺(tái),一片孤忠天地哀。儼爾須眉留四皓,黯然慧孛入三臺(tái)。引年難遂懸車去,逐日徒悲化杖回!深負(fù)先生歸骨望,吳江楓冷鶴還來。